تو درست تو زمانی که ازت کمک خواستم منو تا عمق دریای سیاه پایین کشیدی، درحالی که دستام رو به بالا و نور بود. ازت کمک خواستم و تو منو عقب کشیدی و نشستی به تماشا که من از زیر صفر دست و پا بزنم و خودمو بالا بکشم. ولی من تا وقتی زنده ام و نفس میکشم نه از تو ناامید میشم نه از خودم...
ما به امیدواری خود معتادیم...! ^^
چه زیبا